![\"Ikony](\"https:\/\/nabiegowkach.pl\/wp-content\/uploads\/2013\/04\/ikony-narciarstwa-biegowego-80x80.png\")
Artyku\u0142 opublikowany w cyklu nabiegowkach.pl – Ikony Narciarstwa Biegowego<\/a><\/div>\nJest jednym z najwi\u0119kszych sportowc\u00f3w wszechczas\u00f3w. Historycy w panteonie gwiazd stawiaj\u0105 go na r\u00f3wni z Jessie Owensem, czy nawet Michaelem Phelpsem. Kojarz\u0105 go wszyscy – od Nowej Zelandii, a\u017c po kra\u0144ce Ameryki Po\u0142udniowej. Jest znany nie tylko ze swoich wielkich osi\u0105gni\u0119\u0107 – urodzony w 1967 roku Norweg po zako\u0144czeniu bogatej kariery za\u0142o\u017cy\u0142 z\u0142oty interes. Ubrania sygnowane jego autografem nosz\u0105 wszyscy, niezale\u017cnie od uprawianej dyscypliny. Kim jest, jak zacz\u0105\u0142 i jak sko\u0144czy\u0142 swoj\u0105 cudown\u0105 karier\u0119?<\/p>\n
Sportowiec spe\u0142niony<\/h3>\n
Ju\u017c jako nastolatek Bjorn wiedzia\u0142, \u017ce chce by\u0107 sportowcem. – Uprawia\u0142em wiele konkurencji, by\u0142em bardzo aktywnym dzieciakiem. Dla mieszka\u0144ca Norwegii naturalnym krokiem by\u0142o zapoznawanie si\u0119 ze \u015bwiatem nart od najm\u0142odszych lat<\/em> – opowiada\u0142 niegdy\u015b w telewizji NRK. Daehlie jako czternastolatek wst\u0105pi\u0142 do lokalnego klubu narciarskiego Bjerke IL, gdzie pr\u00f3bowa\u0142 si\u0142 w kombinacji norweskiej. Dwub\u00f3j trenowa\u0142 niespe\u0142na dwa lata – za namow\u0105 pierwszego trenera szesnastoletni syn Bjoerg i Erlinga odrzuci\u0142 skoki i skupi\u0142 si\u0119 tylko na bieganiu. Jego talent rozwija\u0142 si\u0119 stosunkowo szybko, co zauwa\u017cono w sztabie szkoleniowym kadry. Trzy lata po wyborze bieg\u00f3wek zawodnik zakwalifikowa\u0142 si\u0119 na juniorskie Mistrzostwa \u015awiata we W\u0142oszech.<\/p>\n Bardzo wa\u017cny dla Daehliego okaza\u0142 si\u0119 sezon 1988\/89. Kolejny sezon stan\u0105\u0142 ju\u017c pod znakiem w\u0142\u0105czenia si\u0119 Norwega do \u015bwiatowej czo\u0142\u00f3wki. Nie by\u0142y to wcale nie\u015bmia\u0142e poczynania – w ca\u0142ym sezonie a\u017c pi\u0119ciokrotnie stan\u0105\u0142 na podium, z czego trzy razy na jego najwy\u017cszym stopniu. Po raz pierwszy narodowy hymn zagrano mu 9 grudnia 1989 roku w Salt Lake City. Co ciekawe, by\u0142o to po biegu na 15 km stylem klasycznym, a wi\u0119c w tej samej konkurencji, w kt\u00f3rej zadebiutowa\u0142 w ZSRR. Sta\u0142o si\u0119 tak jeszcze w szwajcarskiej Camprze i w Lahti. Ukoronowaniem ci\u0119\u017ckiej pracy by\u0142o trzecie miejsce w \u201egeneralce”, poni\u017cej kt\u00f3rego zawodnik nie zszed\u0142 ju\u017c do ko\u0144ca swojej kariery.<\/p>\n W okresie od 1990 do 1999 roku a\u017c sze\u015bciokrotnie odbiera\u0142 Kryszta\u0142ow\u0105 Kul\u0119, a po dwa razy stawa\u0142 na drugim i trzecim stopniu „pud\u0142a”. Pierwszy taki wyczyn mia\u0142 miejsce w sezonie olimpijskim 1991\/92 i powt\u00f3rzy\u0142 si\u0119 nast\u0119pnej zimy. Ten okres by\u0142 wyj\u0105tkowo udany w \u017cyciu Bjorna. W 1991 roku, podczas pierwszego \u015bwiatowego czempionatu w Dolinie Ognia (Val di Fiemme), zasmakowa\u0142 wielkich sukces\u00f3w. Do domu powr\u00f3ci\u0142 z dwoma z\u0142otymi medalami za bieg na „pi\u0119tnastk\u0119 \u0142y\u017cw\u0105” i udzia\u0142 w sztafecie. Z Albertville, gdzie w 1992 zadebiutowa\u0142 na Igrzyskach Olimpijskich, przywi\u00f3z\u0142 a\u017c cztery kr\u0105\u017cki. Tam potwierdzi\u0142, \u017ce nazywanie go „norweskim kr\u00f3lem nart” nie by\u0142o na wyrost. Kolejny rok i kolejna wielka impreza. Tym razem narciarze klasyczni spotkali si\u0119 w Falun (kt\u00f3re przywita ich ponownie tak\u017ce w 2015 roku). Daehlie zn\u00f3w czterokrotnie staje na podium.<\/p>\n Norweg trafi\u0142 najlepiej, jak tylko m\u00f3g\u0142. Kilka lat wcze\u015bniej Oczywi\u015bcie w mi\u0119dzyczasie zamieszka\u0142y w Nannestad sportowiec dominowa\u0142 w cyklu Pucharu \u015awiata. Przez ca\u0142\u0105 swoj\u0105 karier\u0119 a\u017c 47 razy dok\u0142ada\u0142 do kolekcji sto punkt\u00f3w – \u0142atwo wi\u0119c policzy\u0107, \u017ce 4700 punkt\u00f3w zdoby\u0142 tylko zwyci\u0119\u017caj\u0105c. O takiej zdobyczy punktowej marzy niejeden zawodnik ze \u015bwiatowej czo\u0142\u00f3wki. Je\u015bli doda\u0107 do tego pozosta\u0142e 34 stopnie podium i inne wyniki, suma liczb jest wr\u0119cz niewyobra\u017calna.<\/p>\n Daehlie do ko\u0144ca swojej kariery by\u0142 na szczycie. W 1997 roku w Trondheim zdoby\u0142 – podobnie, jak Jelena Valbe<\/a> – pi\u0119\u0107 medali (z czego trzy z\u0142ote). Rok p\u00f3\u017aniej na IO w Nagano nie da\u0142 rywalom szans na 10 i 50 km, dok\u0142adaj\u0105c do tego triumf w sztafecie i srebro w rywalizacji po\u015bcigowej, a z austriackiego Ramsau przywi\u00f3z\u0142 dwa ostatnie skalpy w karierze – br\u0105z za bieg na 30 km i srebro zdobyte wraz z dru\u017cyn\u0105.<\/p>\n![\"Bjorn](\"https:\/\/nabiegowkach.pl\/wp-content\/uploads\/2013\/05\/biorn2.jpg\")
To tej zimy po raz pierwszy zasmakowa\u0142 wielkiego \u015bcigania. Po sylwestrze zosta\u0142 w\u0142\u0105czony do kadry A, z kt\u00f3r\u0105 uda\u0142 si\u0119 do radzieckiego Kawgo\u0142owa. Jak przysta\u0142o na przysz\u0142ego mistrza, w swoim pierwszym starcie od razu zaj\u0105\u0142 11. lokat\u0119 w biegu na 15 kilometr\u00f3w. Ca\u0142y sezon zako\u0144czy\u0142 co prawda bez miejsca na podium, lecz jego r\u00f3wne wyst\u0119py pozwoli\u0142y na uplasowanie si\u0119 na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej Pucharu \u015awiata.<\/p>\n![\"dorobek](\"https:\/\/nabiegowkach.pl\/wp-content\/uploads\/2013\/05\/Bj_rn_D_hlie_i_Na_7427204x3.jpg\")
MKOl podj\u0119\u0142a decyzj\u0119 o roz\u0142\u0105czeniu igrzysk zimowych i letnich, kt\u00f3re do 1992 odbywa\u0142y si\u0119 w jednym roku kalendarzowym. W\u0142adze organizacji mog\u0142y albo poczeka\u0107 sze\u015b\u0107 lat, albo tylko dwa. Ze wzgl\u0119d\u00f3w sportowych i marketingowych zdecydowano si\u0119 na ten drugi krok, co zaowocowa\u0142o pi\u0119knymi zawodami w Kraju Tysi\u0105ca Fiord\u00f3w. Ogromna mobilizacja i presja ze strony narodu nie zniech\u0119ci\u0142y biegacza – \u015bladem lat ubieg\u0142ych ponownie si\u0119gn\u0105\u0142 po cztery kr\u0105\u017cki. Tym razem by\u0142y to biegi na 10, 25 i 30 km, a tak\u017ce rywalizacja sztafet. Czy zdziwi kogo\u015b jeszcze, \u017ce w kanadyjskim Thunder Bay r\u00f3wnie\u017c czterokrotnie ko\u0144czy\u0142 zawody na medalowej pozycji? Nie by\u0142y to tylko z\u0142ota – z dziennikarskiego obowi\u0105zku napisz\u0119, \u017ce z ka\u017cdym kolejnym rokiem najcenniejszego kruszcu na szyi wisia\u0142o coraz mniej. W Italii by\u0142y to dwa z\u0142ota, ze Szwecji przywi\u00f3z\u0142 trzy, a w krainie syropu klonowego wywalczy\u0142 „tylko” jeden.<\/p>\n