{"id":563,"date":"2013-05-26T00:16:15","date_gmt":"2013-05-25T22:16:15","guid":{"rendered":"https:\/\/nabiegowkach.pl\/blog\/stefania-belmondo-wloski-tytan-pracy-563\/"},"modified":"2024-03-26T10:07:40","modified_gmt":"2024-03-26T09:07:40","slug":"stefania-belmondo-wloski-tytan-pracy","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/nabiegowkach.pl\/stefania-belmondo-wloski-tytan-pracy-563\/","title":{"rendered":"Stefania Belmondo: w\u0142oski tytan pracy"},"content":{"rendered":"
Ikona w\u0142oskiego sportu. S\u0142yn\u0105ca z surowo\u015bci i re\u017cimu treningowego zdoby\u0142a wszystko, co by\u0142o do wzi\u0119cia. Z dziesi\u0119cioma medalami Igrzysk i trzynastoma \u201epud\u0142ami” Mistrzostw \u015awiata Belmondo uznaje si\u0119 za jedn\u0105 z najbardziej utytu\u0142owanych biegaczek w historii.<\/p>\n
Stefania Belmondo urodzi\u0142a si\u0119 13 stycznia 1969 roku w po\u0142o\u017conym nieopodal granicy z Francj\u0105 Vinadio. Kiedy tylko nauczy\u0142a si\u0119 chodzi\u0107, rodzice postanowili nauczy\u0107 j\u0105 jazdy na nartach. – Pami\u0119tam, \u017ce Ojciec zbudowa\u0142 mi i mojemu rodze\u0144stwu pi\u0119kne narty w kolorze czerwonym. Gdy tylko \u0142\u0105ki przykrywa\u0142 \u015bnieg, zak\u0142adali\u015bmy je i sprawia\u0142o nam to w\u00f3wczas ogromn\u0105 frajd\u0119 –<\/em> wspomina na swojej stronie internetowej W\u0142oszka. Pocz\u0105tkowo oporna uczennica wreszcie z\u0142apa\u0142a \u201ebakcyla” i sukcesywnie poprawia\u0142a swoje umiej\u0119tno\u015bci. Jak wspomina w jednym z wywiad\u00f3w, od dzieci\u0144stwa by\u0142a bardzo uparta – kiedy tylko bra\u0142a si\u0119 za jak\u0105\u015b prac\u0119, zawsze musia\u0142a doprowadzi\u0107 j\u0105 do ko\u0144ca. Tak te\u017c by\u0142o z bieg\u00f3wkami. Ucz\u0119szczaj\u0105c do szko\u0142y podstawowej szkoli\u0142a swoj\u0105 technik\u0119 biegu, a po jej uko\u0144czeniu – w wieku 14 lat – zosta\u0142a powo\u0142ana do reprezentacji Piemontu. – Potem wszystko posz\u0142o szybko, cztery lata p\u00f3\u017aniej (w 1986 roku, przyp. red.) by\u0142am ju\u017c cz\u0142onkiem kadry m\u0142odzie\u017cowej, a zaraz p\u00f3\u017aniej obj\u0119to mnie szkoleniem kadry \u201eA”<\/em> – opowiada po latach Belmondo.<\/p>\n Zawodniczka w 1988 roku po raz pierwszy wyst\u0105pi\u0142a w zawodach najwy\u017cszej rangi. By\u0142y to Igrzyska Olimpijskie w kanadyjskim Calgary. Tam nie osi\u0105gn\u0119\u0142a zbyt wiele, podobnie, jak rok p\u00f3\u017aniej podczas seniorskiego czempionatu w Lahti. Pod koniec 1988 roku ambitna biegaczka zadebiutowa\u0142a w Pucharze \u015awiata. Mia\u0142o to miejsce 10 grudnia we francuskim kurorcie La Feclaz, gdzie w biegu na 5 kilometr\u00f3w dowoln\u0105 technik\u0105 uplasowa\u0142a si\u0119 na sz\u00f3stej pozycji. Po tak dobrym wy\u015bcigu nie by\u0142o w\u0105tpliwo\u015bci, \u017ce kiedy\u015b przyjdzie jej wielki czas.<\/p>\n Tak te\u017c si\u0119 sta\u0142o – r\u00f3wno rok p\u00f3\u017aniej odnios\u0142a swoje pierwsze zwyci\u0119stwo. Mia\u0142o to miejsce w ameryka\u0144skim Salt Lake City, gdzie nie mia\u0142a sobie r\u00f3wnych na dystansie 15 km. Co ciekawe, dok\u0142adnie w ten sam weekend i w tym samym miejscu podobnego zaszczytu dost\u0105pi\u0142 inny wielki zawodnik, Bjorn Daelhie<\/a>. W 1997 roku ich drogi po\u0142\u0105czy\u0142y si\u0119 ponownie – wsp\u00f3lnie odebrali zaszczytny Medal Holmenkollen.<\/p>\n Od pierwszego zwyci\u0119stwa dosy\u0107 d\u0142ugo Belmondo nie potrafi\u0142a wskoczy\u0107 na pucharowe podium. Zajmowa\u0142a co prawda wysokie lokaty, jednak w ka\u017cdym wy\u015bcigu musia\u0142a ust\u0119powa\u0107 miejsca bardziej do\u015bwiadczonym rywalkom. Los odwr\u00f3ci\u0142 si\u0119 dopiero – a jak\u017ce! – rok p\u00f3\u017aniej. W austriackim Tauplitzalm, gdzie drugi raz zademonstrowa\u0142a swoj\u0105 si\u0142\u0119. Tym razem \u201eGwiazda Piemontu” nie chcia\u0142a czeka\u0107 ca\u0142ego roku – potwierdzi\u0142a to w kolejny weekend na wymagaj\u0105cych trasach francuskiego Les Saisies plasuj\u0105c si\u0119 na drugim miejscu. Sezon trwa\u0142, a na Stefanii ci\u0105\u017cy\u0107 zacz\u0119\u0142a ogromna presja wynikaj\u0105ca z miejsca rozgrywania nast\u0119pnych Mistrzostw \u015awiata. By\u0142o to doskonale jej znane Val di Fiemme. Tam nie zawiod\u0142a – na jej szyi zawis\u0142y dwa kr\u0105\u017cki – br\u0105z za bieg na 15 km i srebro za udzia\u0142 w sztafecie. Sezon 1990\/91 zako\u0144czy\u0142a na \u015bwietnej drugiej lokacie, ust\u0119puj\u0105c tylko rewelacyjnej Jelenie Valbe<\/a>.<\/p>\n Po skromnym debiucie w Calgary Belmondo z niecierpliwo\u015bci\u0105 czeka\u0142a na wyjazd do niemal\u017ce s\u0105siedniego Albertville. Przez ca\u0142y sezon znajdowa\u0142a si\u0119 w przyzwoitej formie, kt\u00f3ra trzykrotnie zaprowadzi\u0142a j\u0105 na podium poszczeg\u00f3lnych wy\u015bcig\u00f3w. Francuskie Igrzyska rozpocz\u0119\u0142a od 5. lokaty na 15 km stylem klasycznym. Kilka dni p\u00f3\u017aniej poprawi\u0142a si\u0119 o jedno oczko, jednak w g\u0142owie zacz\u0119\u0142o roi\u0107 si\u0119 od niezdrowych my\u015bli. Na szcz\u0119\u015bcie poradzi\u0142a sobie z nimi i po morderczej rywalizacji si\u0119gn\u0119\u0142a po srebro w biegu po\u015bcigowym. Dwa dni p\u00f3\u017aniej pomog\u0142a kole\u017cankom w wywalczeniu br\u0105zu w sztafecie, a po kr\u00f3tkim odpoczynku odnios\u0142a sw\u00f3j najwi\u0119kszy dotychczasowy sukces – zosta\u0142a mistrzyni\u0105 olimpijsk\u0105 w biegu na 30 kilometr\u00f3w \u0142y\u017cw\u0105.<\/p>\nMozolna droga na szczyt<\/h3>\n
Wielkie imprezy nie zawsze z u\u015bmiechem<\/h3>\n