Bieg Sasinów

Wypadkowa pasji, szczerych chęci i silnego zaangażowania – zimowy Bieg Sasinów coraz wyraźniejszy na narciarskiej mapie naszego kraju.

Na pomysł zaproszenia do Wysokiej Wsi narciarzy biegowych wpadł w 2006 roku Jacek Tracz. To on przeprowadził pierwszą edycję, która zakończyła się sporym sukcesem. Kolejne wyścigi współorganizował już w duecie z Tomaszem Pecką, a formalne dowodzenie przejęło Stowarzyszenie Miłośników Wzgórz Dylewskich. Początkowa idea rekreacji i zabawy przerodziła się z czasem w prawdziwą rywalizację sportową. Każdej zimy ranga i znaczenie „Sasinów” wzrastało. Dziś imprezę śmiało nazwać można jedną z największych w północnej części kraju. Niewątpliwą zaletą zawodów jest m.in. fakt, że rozgrywa się je na terenie parku krajobrazowego, w którym zimą rzadko kiedy brakuje białego puchu. Organizatorzy raczej nie nastawiają się też na komercję. Choć w dzisiejszych czasach brzmi to jak żart, największą dla nich nagrodą jest uśmiech i zadowolenie narciarzy.

DOJAZD

Wzgórza Dylewskie położone są w najbliższej okolicy Ostródy. Centrum zawodów jest Wysoka Wieś, w której okolicach biegną dwie Drogi Krajowe – 15 i 7. Obie szosy łączy Droga Wojewódzka nr 537, której początek i koniec wyznaczają Lubawa i Pawłowo. Mniej więcej w jej połowie skręcamy na północ w kierunku Klonowa i po kilku kilometrach osiągamy nasz cel.

PRAKTYCZNE INFORMACJE

Wszystkie niezbędne informacje znajdują się na aktualizowanej na bieżąco stronie internetowej.
Bieg odbywa się na pięciokilometrowej pętli.
Obowiązuje styl klasyczny.
W Wysokiej Wsi, przy szkole, działa wypożyczalnia sprzętu.
Bliskim partnerem biegu jest SPA Dr Irena Eris. Zwyciężczynie kategorii kobiecych mogą liczyć na ciekawe nagrody kosmetyczne.
Limit uczestników to 200 zawodników (łącznie).
Zawodnicy po biegu mogą liczyć na ciepły posiłek.
Organizator zapewnia namiot na potrzeby szatni.

TRASA

Bieg Sasinów rokrocznie wytycza się na najbardziej pofałdowanym terenie Warmii i Mazur – Wzgórzach Dylewskich. Każdorazowo trasa ustalana jest z uwzględnieniem zalegającego na niej śniegu. Pięciokilometrowa pętla prowadziła już po sporych wzniesieniach, a także po stosunkowo płaskim obszarze. Najciekawsze warianty zawierały pokonanie najwyższego wzniesienia regionu, Góry Dylewskiej (312 m.n.p.m.). Tam na zawodników czekały wymagające podbiegi i techniczne zjazdy mogące sprawiać problemy mniej doświadczonym biegaczom. Biały puch od 2011 roku ubijają dwa skutery. Jakość trasy można określić jako przyzwoitą.