Krótka historia wiązań Rottefella

Rottefella to fabryka o długiej historii, produkująca wiązania. Produkty tej marki, bardzo popularne w Skandynawii, mają ogromne uznanie u zawodników startujących w Pucharze Świata. To te wiązania mają także największe wzięcie w dziedzinie Telemarku. Od 80 lat Rottefella odkrywa nowe i ciągle udoskonala obecne trendy w narciarstwie biegowym.

Od początku istnienia Rottefelli budowa wiązań, choć modyfikowana wielokrotnie, to jednak ciągle zbliżona była technologicznie do tych, które dziś uznajemy za super telemark bądź wiązanie 75mm. Wprowadzane zmiany były związane z poszukiwaniem lżejszych, bardziej wytrzymałych i równie stabilnych łączeń buta z nartą. Ważnym elementem wiązania były bolce, które się przeobrażały z czasem – od sześciu rozłożonych po bokach wiązania (1927), poprzez trzy (1960), aż po dwa (1970). W 1980 roku po raz ostatni wiązania przechodzą lifting, by w 1985 roku ukazało się nowe wiązanie, znane do dziś jako system NNN.

Pierwsze wiązania NNN typ I udoskonalono cztery lata później i powstało NNN typ II. Różnica związana była z konstrukcją piętki, która od tego momentu również miała dwa grzebienie. W 1999 roku, Rottefella udoskonaliła swoją technologię wiązań NNN (typ III), które do dziś z sukcesem stosują narciarze w zawodach Pucharu Świata (R3 classic i R3 skate). Kolejnym krokiem, który wymusił zmiany w wiązaniach, był pomysł stworzenia płyty, podobnej do tej z nart zjazdowych.

Płyta mocowana na narcie ma bardzo wiele zastosowań i daje sportowcom dużo większe możliwości (o NIS – Nordic Integral System napiszę w innym artykule). W 2006 roku powstały R4 classic i R4 skate, które nie wpływają na charakterystykę pracy narty, gdyż są to pierwsze wiązania, których nie wkręca się w nartę! 2010 rok dla Rottefelli znów jest przełomowy, bo pojawia się wiązanie Xcelerator.

Kolejne wersje wiązań Rottefella na przestrzeni lat